Voor de laatste keer

De laatste week is dan toch echt van start gegaan. Helaas een beetje vervelend. Vorige week waren de teachers en de kinderen ziek, wat denk je? Deze week is Melissa ziek.

De week begint met twee dagen verplicht in bed liggen. De afscheidsdag zou ik namelijk voor geen goud willen missen. Ik lig in een vreemd en hard bed, ver van mijn eigen familie vandaan. Niet echt een ideale omgeving wanneer je jezelf zo beroerd voelt. Er wordt goed voor mij gezorgd. Eerst is Sigrid thuis gebleven. Het is heel fijn om iemand in de buurt te hebben die zo lief voor je zorgt. Schat van een mens. De volgende dag blijft Chantal thuis. Ze maakt ontbijt en zorgt voor wat te drinken. Wat ontzettend lief! Dat mag gezegd worden. En zeker omdat ze nu beide zelf een dag missen van hun afscheidsweek.

In het midden van de week is het dan zo ver. Het afscheid. Het afscheid van de vrolijke en af en toe beetje gekke prettig gestoorde teachers, onze lieve strenge maar tegelijkertijd zachtaardige Queen principal Linda, en niet te vergeten de prachtige kinderen, de meisjes met de mooie gezichtjes en allerlei verschillende vlechtjes en kraaltjes in hun haren, de stoere jongetjes die maar al te graag hun spierballen laten zien. Jeetje, wat zal ik ze toch gaan missen! We komen binnen en zoals gewoonlijk worden we bedolven onder een zee van kinderen. De kusjes en knuffels vliegen je om de oren. Vandaag is dan toch echt tijd om afscheid te nemen leggen we de kinderen uit. We gaan heel ver weg met het vliegtuig en komen niet meer terug. De teacher vertaalt. En de kinderen kijken aandachtig met grote ogen naar ons. We hebben nog wel een grote verrassing! We hebben dan eindelijk de schoenen meegenomen. Een paar dozen vol schoenen met grote gouden strikken liggen te wachten. Een voor een roepen we de kinderen naar voren. Thank you Mme klinkt er. Bedankt juf. Beleefd opgevoed hè? De kinderen inspecteren de kaartjes met hun namen erop. Wanneer ze allemaal hun schoentje in ontvangst hebben genomen is het tijd voor een heus foto uurtje. Nog even gek doen met de teachers. Foto hier en foto daar. We delen nog cadeautjes uit aan de teachers en principals. Nagellak setjes met voor ieder een mooi getekend spiegelbeeld met karakter van hunzelf. Dit moment moet natuurlijk ook vast gelegd worden. Iedereen bij elkaar. En wat een prachtige foto is dat geworden! We krijgen vele knuffels en de tranen vloeien. En nu is het dan tijd voor ons cadeautje. Wat een cadeautje voor ons? Dat had toch echt niet gehoeven! We krijgen een T-shirt met alle handtekeningen van hen in een mooie lijst. En daar blijft het nog niet bij. Maat XXL past perfect. Een mooi oranje shirt met de naam van het kinderdagverblijf dient als teken dat we dan toch echt bij de familie horen. Een heus diploma van appriciation maakt het helemaal af! Wat voelt dit bijzonder. Een gevoel gaat door je heen wat je haast niet kunt beschrijven. Dan is het toch echt de laatste keer. Alle kinderen vliegen ons om de nek. Iedereen nog even een voor een optillen. Mijn rug houdt het haast niet meer vol. Maar wat is het een fantastisch gevoel iedereen nog even een voor een in hun ogen te kunnen kijken. In mijn ooghoek zie ik een meisje naar me toe lopen die ook graag opgetild wil worden. De tranen rollen over haar wangen. Een hele dikke zoen op haar wang zorgt ervoor dat ze naar me lacht. I will miss you my love, fluister ik zacht. Even een woordje tegen alle teachers die zo hard werken dag in dag uit. Ik hoop dat ze hun dromen waar kunnen maken. Don’t cry my skattie I will miss you, zegt Florence. Een bijzondere vrouw. Zo klein maar zoveel kracht. We drinken thee in het huis van de principal. Even proberen we onze tranen te bedwingen en wachten op onze taxi. Nee, toch nog even terug en een dikke kus geven aan de baby die lag te slapen. Nog even een high five of ‘chap’. Daar is dan de taxi. Met de tranen rollend over mijn wangen stap ik dan de taxi in. Bye!!! Ik zwaai en geef nog een heleboel handkusjes.

Na deze zware dag was er dan nog een berg die we moesten beklimmen. De workshop voor de principals. Een workshop in het teken van: hoe bouw je nou een professionele relatie op met ouders en teachers? We geven de principals een aantal tips en tricks op een interactieve manier.
Ik maak twee groepen en ga voor de ene helft van de principals zitten. De anderen kijken toe. En start een teacher meeting. In het Engels. Het is maar goed dat ik de afgelopen 6 weken heb kunnen oefenen. Of ja, ik denk zelfs dat mijn Engels een aardig stukje achteruit is gegaan sinds ik hier ben. Het niveau van het Engels hier is namelijk niet erg hoog. En om mezelf verstaanbaar te maken zorg ik ervoor dat ik mijn niveau een beetje aanpas.

De principal komt onvoorbereid de meeting binnen. Ze rommelt wat met haar blaadjes en geeft aan dat de teachers stil moeten zijn. Ze verteld dat zij alleen mogen praten wanneer zij dat aangeeft. De toon is al gezet en de meeting begint. De principal start met het tripje naar de zoo die vorige week donderdag plaats heeft gevonden. Ondertussen kijkt ze even op haar telefoon en stuurt een sms. Met een sombere en een beetje boze stemt verteld ze dat het tripje ‘leuk’ was en haast meteen verder in het volgende onderwerp. Het voorbereiden van het nieuwe thema. Onderuit gezakt verteld de principal dat de teachers zich moeten voorbereiden voor het thema: kleuren. Vluchtig vraagt ze nog even wat de teachers nodig hebben. Er komt iemand met een antwoord maar daar haakt de principal niet op in. Dan het laatste onderwerp. Deze maand hebben we een bonus van 1.000 rand. Wat gaan we hier mee doen? Er komen wat antwoorden maar met een boze stem nog steeds onderuit gezakt en niet kijkend naar de teachers, verteld de principal dat ze pech hebben en dat er wc papier van gekocht gaat worden. En nu vlug naar jullie klas schreeuwt de teacher. En de meeting is afgelopen.

Een luid gelach komt me tegemoet. Is dat Melissa? Dat lieve zachtaardige meisje? Of zie ik dan toch mezelf praten tegen mijn teachers? Ingewikkeld he. Ik draai daarom de groepen nog eens om.

De prinicpal komt voorbereid met haar agenda naar de meeting. Ze heet de teachers welkom en vraagt hoe het met hen gaat. Hebben jullie een leuk weekend gehad? Vraagt de principal met een zachte toon. Het eerst onderwerp gaat over het tripje naar de zoo, dat ze vorige week hebben gehad. De principal geeft complimenten aan de teachers. Het was een geslaagde trip en vraagt wat de teachers er van vonden. En welke activiteiten ze hebben gedaan tijdens het tripje. De teachers antwoorden, het maken van dieren geluiden en het benoemen van dieren. Er volgt een compliment. Goede activiteiten! Dan het volgende onderwerp. We gaan het hebben over het volgende thema, kleuren. De pricipal vraagt om inspraak van de teachers. Welke activiteiten willen jullie doen en wat hebben jullie nodig voor jullie activiteiten? De principal maakt aantekeningen. Ze geeft bevestiging en legt uit dat ze dat gaat regelen. Dan het laatste onderwerp. Het gaat over financiën. De principal legt uit dat ze een bonus van 1.000 rand heeft om te besteden. En dat de teachers haar mogen vertellen wat ze nodig hebben om les te kunnen geven. De principal noteert alle ideeën en legt weer uit dat ze de ideeën gaat bekijken en er de volgende meeting op terug komt. De teachers knikken en hummen instemmend. Hebben jullie nog hulp ergens bij nodig? Een vragen vuur komt op me af. Een ouder doet vervelend tegen mij, zegt de teachers. Wat moet ik doen? De principal denkt met haar mee. Zou je het fijn vinden als ik de volgende keer even met je mee kijk wat er gebeurd? En eventueel help tijdens het gesprek.

Nu valt dan toch eindelijk het kwartje, of is het randje? Want dat is de munteenheid die zij gebruiken. Een van de principals verteld me:“I was never aware of my own attitude and posture in meetings. I have to change this in the future.”
Een mooi stukje toneel die ervoor gezorgd heeft dat principals ondervonden hoe het nou is om niet gehoord te worden en aan de andere kant juist wel gehoord te worden.

Aan het einde van de workshop delen we babytoys uit. Samen met Chantal laten we zien wat je allemaal met het speelgoed kunt doen en hoe je het speelgoed onderhoudt. Na wat onduidelijkheid over het verspreiden van het overgebleven speelgoed is het uiteindelijk toch allemaal goed gekomen. Na een aantal telefoontjes en oplossingen bedenken. We hebben er gelukkig voor kunnen zorgen dat iedereen tevreden is met de oplossing.

Nog even samen met Chantal langs Mugg & Bean. Voor het laatst. We kiezen een ongelofelijk lekkere iced hot chocolat marshmallow upside down met een flink stuk marble cake. Jaloers? Oh ja, dat zou ik ook zijn hoor. Een heuse chocolat over kill.

Die volgende ochtend deel ik de overgebleven schoentjes uit aan de universiteit. Zij doen ook in goede doelen. En tijdens de Nelson Mandela dag zullen zij een aantal kinderen erg blij maken met deze schoenen. Daarna sprokkelen we al ons overgebleven eten in ons huisje bij elkaar. Een aantal jongens op de campus weer blij gemaakt met een aantal dagen etenswaar. Nog wat pannen en lampen erbij en klaar. Het is dan toch echt tijd om te gaan. Koffers zijn gepakt.
Donkere wolken trekken over de universiteit. Het regent, het dondert en het bliksemt. Samen met Sigrid loop ik nog even naar het gebouwtje dat midden op het grasveld staat. Prachtige klanken komen uit het gebouw. Kom binnen zegt een vriendelijke jongen tegen ons. En we komen binnen tijdens een kerkbijeenkomst. Prachtige muziek die je raakt wordt gezongen. Nog even en dan zien we onze taxi naar het vliegveld aankomen. De koffers gaan de bus in. Voor de laatste keer alles nakijken. En dan gaat voor de laatste keer de sleutel in het slot. Daar gaan we dan. De lucht in. Dag prachtig mooi Zuid-Afrika. Ik heb ontzettend van je genoten! Ik heb ontzettend veel van je geleerd! Dag prachtig mooi Zuid-Afrika. Ik ga je missen!

Niet kunnen slapen. Je draai niet kunnen vinden. Een aantal films later. Na ongeveer 11 uur vliegen. Daar sta je dan. Met beide benen op de grond. Het wachten op mijn koffers duurt lang. Maar dan is het toch eindelijk zo ver. Hele dikke knuffels vliegen me om de oren. Hallo Nederland, ik heb je stiekem toch ook wel een beetje gemist.

Wisten jullie dat? Ik jullie heel erg wil bedanken voor alles. Voor alle leuke reacties. Bedankt voor iedereen die me heeft gevolgd. Ik ga nu afscheid nemen van deze blog. Proberen opnieuw te aarden. Even alle indrukken verwerken. En vooral even nagenieten!

Dag prachtig mooi Zuid-Afrika. Ik heb ontzettend van je genoten! Ik heb ontzettend veel van je geleerd! Dag prachtig mooi Zuid-Afrika. Ik ga je missen!

Heel veel liefs,

Melissa