Surival in Zuid-Afrika
Door: Melissa Zwart
Blijf op de hoogte en volg Melissa
02 Maart 2015 | Zuid-Afrika, Vanderbijlpark
Op het DCC Sisonke Early Learning centre ben ik weer gewisseld van groep. Dit doen we elke week. Het is leuk om alle teachers te leren kennen, de andere manieren van lesgeven, de manieren van denken en hun persoonlijkheden. Deze week sta ik op de grade R groep. De kinderen van 5 tot 6 jaar. Een leeftijd die je bij ons in de kinderdagverblijven niet ziet. De kinderen spreken hier al een behoorlijk woordje Engels en ik ben heel blij dat ik eindelijk wat meer met de kinderen kan communiceren. Iedereen weet mijn naam al en ze willen allemaal kusjes geven. Elke keer draai ik mijn gezicht zodat de kusjes op mijn wang belanden. Maar af en toe, poging mislukt en dan schiet er wel eens een kusje door. Ach, voor het goede doel. Je wordt ontzettend vrolijk van al die blije snoetjes.
De teacher schrijft schriftjes met schrijfwerk voor de kinderen en ik help haar mee. Ze is verbaasd over het tempo waarin ik de schriftjes heb geschreven. Dat zijn ze hier niet gewend. De kinderen wachten geduldig af zittend aan hun groen of rode tafeltje met daarop hun naam. Stilte.
De kinderen (moeten) alles zelf doen. Ik wil helpen maar word gelijk weer terug gefloten. Dat kunnen ze zelf al verteld te teacher. Dat verdient een complimentje vind ik! De sociaal-emotionele ontwikkeling heeft nog wel even een oppepper nodig. Complimentjes zijn best zeldzaam. Helaas.
De kinderen willen heel graag liedjes leren. Daarom hebben Chantal en ik het liedje van de krokodil vertaald. De kinderen maken bruggetjes van hun arm en met 2 vingers komt er een krokodil tevoorschijn. Wat kunnen die kinderen zingen, of ja nog steeds wel een beetje schreeuwen. Deze week wordt er aan de groep waar Sigrid op staat gewerkt. Hierdoor kregen we een leuke uitdaging: geen teachers aanwezig? Dan draai maar even een daily program. In de ochtend worden er Bijbel verhalen verteld. Maar hoe doe je dat als je niks weet over de Bijbel? Dan maar een verhaal over een jongetje die 5 bloemen ging kopen voor zijn familie. Nog best lastig om je fantasie te gebruiken.
Als activiteit heb ik er voor gekozen om met brooddeeg aan de slag te gaan. Dat is nog eens even wat anders dan alleen maar dat lerend leren. Spelend leren kan stiekem best leuk zijn. Vieze handen laten zien, vormen maken en met verf een kleur geven. Ik zie de kinderen genieten.
Daarna gaan we naar buiten. Omdat het voor mij niet veilig is om alleen buiten de hekken van het dagverblijf te komen ging de principle mee voor mijn veiligheid. Wat gaaf! Voor het eerst loop ik dan echt door een township heen. Stiekem kijk ik toch wel af en toe even achterom of ik niets geks zie. Na een paar honderd meter lopen komen we aan bij een open veld. De kinderen spelen een wedstrijdje. Wie het eerst aan de overkant is. De jongens tegen elkaar. En de meisjes tegen elkaar. Een veld vol met rood zand, scherven en afval. En kinderen op hun blote voeten.
Ook gaan we nog even dansen. Liedjes die ik mee probeer te zingen maar helemaal niets van snap. Kinderen die voor me komen staan en hun heupen bewegen. Oeps, nu ben ik aan de beurt. De teacher komt bijna niet meer bij van het lachen. Wat is het hier fantastisch.
Op donderdag ben ik samen met Sigrid naar de toy library geweest. Een plekje in het township waar kinderen van verschillende dagverblijven kunnen komen spelen. Er zijn veel boekjes aanwezig. Allemaal dezelfde. Allemaal voor kinderen die al lang kunnen lezen. Maar laat dat nou net iets zijn wat deze kinderen niet kunnen. We leggen spulletjes klaar zodat de kinderen hun fantasie kunnen gebruiken. En ja hoor. De auto wordt een telefoon. En er worden spulletjes gekocht in de tuck shop. Een klein winkeltje in een township waar je van alles en nog wat kunt kopen. Van sigaretten tot brood.
De kinderen leren ons dansen en het is maar al te grappig om 2 blanke dames te zien schudden met hun heupen. Shoot, shoot schreeuwen de kinderen wanneer je de camera pakt. Weet je wat? Laten we dan maar een echte fotoshoot doen. En wat een modellen zijn die kids. Twee vingers is de lucht of een gekke bek trekken. Stuk voor stuk prachtige foto’s waarin de karakters van de kinderen naar voren komen.
En dan is het weekend. Op naar de big five! Spannend is het wel en we hebben er allemaal zin in. Cindy is de chauffeur en rijdt aan de linkerkant van de weg en aan de rechterkant zit ze achter het stuur. Dat is wel even wennen. En dan ook nog een autoritje van 3,5 uur. Onderweg even stoppen voor een plaspauze en weer verder. Aangekomen bij onze bed & breakfast horen we dat er geen water aanwezig is. Nou ja, we zijn ondertussen al wel wat gewend. Even een avondje doorbrengen in Sun City. Het eten was niet zo’n succes. De foto’s leken niet alleen van plastic, het eten smaakte ook nog eens naar plastic. Dan maar weer terug naar de bed & breakfast. Wekker om 4.00 uur gezet en klaar om te gaan slapen.
Daar gaan we dan! Een game drive bij zonsopgang. Nog moe en rillend van de kou staan we klaar om de jeep in te stappen. De guide stelt zichzelf voor. Francois heet hij, en hij heeft 3 regels in zijn jeep:
1.
Stop roepen wanneer je een dier ziet, zolang het maar geen zebra’s, zwijnen, impala’s en wilde beesten zijn.
2.
Wanneer een gevaarlijk dier dichterbij komt, ga dan heel hard roepen! En vooral niet uit het voertuig springen want: than your on the menu!
3.
Niet gaan staan, want hij is nogal een lompe chauffeur. En je hoeft echt niet te denken dat je de eerste bent die zijn of haar hoofd tegen de ijzeren balken stoot. Want dit is al vaker gebeurd.
STOP!!! Neushoorns. Na tientallen foto’s en uitleg over de neushoorn rijden we weer verder. In de verte zien we de zonsopgang. Wat een prachtig gezicht. Daarna zien we nog de billen van een olifant, impala’s, zebra’s, wilde zwijnen en nijlpaarden die liggen te slapen op de kant. Een eindje verderop staan we stil. We weten niet waar we moeten kijken en wat we zien. Ineens start de motor en in een snelle vaart rijden we een paar meter achteruit. Een cheeta met 4 jonkies. Wauw, dat is nog een bijzonder. De guide is apetrots. Dit heeft hij zelf nog nooit meegemaakt. Helaas waren ze te snel om een foto te maken.
Als we terug komen is de survival pas echt begonnen. Er is nog steeds geen water. Even een middag dutje en we zijn weer klaar voor de volgende game drive. Eindelijk de voorkant van een olifant en niet alleen zijn billen. Op 2 meter afstand staat hij trots zonder enige angst voor ons. Giraffen op een rijtje in de vallei. Het kon wel een schilderij zijn. De verschillende kleuren van de zonsondergang maken het beeld alleen maar mooier. Eigenlijk iets waar je bij zou moeten zijn om het gevoel te kunnen bevatten. ( niet om jullie jaloers te maken natuurlijk… )
Een neushoorn die oversteekt en baboons die je hoort roepen in de bergen. Helaas door het slechte weer kon ons etentje met de rangers in de bush bush niet door gaan. Flink balen dus. Na afloop hebben we gelukkig nog kunnen genieten van een heerlijk buffet waarbij we werden getrakteerd op een bijzonder toetje: een olifant die aan het drinken was vlak naast het restaurant. En als afsluiting van deze mooie dag op naar een warme douche. Helaas geen warme en zelfs geen koude douche. Want er was nog steeds geen water.
En weten jullie trouwens dat het nog best lastig rijden is zo aan de linkerkant van de weg? Ik kon het stiekem niet laten om even een stukje te proberen in onze huur auto. Volgens mij moet ik als ik thuis ben ook meer gaan doen. Hier probeer ik zoveel mogelijk te koken, doe mijn eigen was en houd zelf het kasboek bij van de groep. Knap hé?! En dat voor iemand die bijna 21 wordt. Haha. Maar nee, ik moet mijn moeder maar niet op ideeën brengen denk ik.
Bijzondere gesprekken bij de wasmachines maken je dagen interessant. Gesprekken over het leven hier in Afrika doen je ogen openen. Het is hier toch wel af en toe een omgekeerde wereld. Als je niet weet hoe je PAP moet maken ben je eigenlijk al geen geschikte vrouw voor een Afrikaanse man. De mensen zijn zo vriendelijk en maken altijd een praatje met je. En ze vinden het maar al te interessant om te weten hoe het dan eigenlijk allemaal in Nederland gaat.
Ik maak mezelf klaar voor een nieuwe week met nieuwe ervaringen. Een aantal meetings op de planning. En natuurlijk terug naar die lieve gezichtjes op het DCC. Ik ga nog even verder met genieten en hopelijk genieten jullie nog een aantal weken mee met mijn ontwikkelingen hier in Zuid-Afrika.
Veel liefs,
Melissa
-
02 Maart 2015 - 21:14
Mirthe:
Leuk verslag Melissa, je schrijfstijl is echt heel fijn!
En oh wat ben ik jaloers, de kindjes, de big five en het weer.....
Veel plezier de komende week en vergeet niet te genieten :) -
02 Maart 2015 - 21:21
Mama:
JOEHOE JOEPIE !!!!
IK HOEF NIET MEER TE KOKEN, STRIJKEN ENZ.
Had ik je niet eerder naar Afrika kunnen laten gaan?
ps weer een leuke blog xxxxxx -
02 Maart 2015 - 21:58
Jill:
Wat een leuk verhaal om te lezen! Je bent echt aan het genieten, ik word er wel jaloers van hoor! -
03 Maart 2015 - 08:00
Habiba:
Wat een mooi verslag. Fijn dat je het zo naar je zin hebt.
mooie foto's ook. Een levens ervaring om nooit te vergeten.
Xx Habiba
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley